Artist Statement
Een Artist Statement is gebruikelijk voor een kunstenaar. Ik heb er mijn vraagtekens bij. Het geeft een richting. Het is alsof je jezelf vastlegt en je het niet zou kunnen veranderen. Maar voor mij mag een statement ook veranderen in de loop der tijd, met de jaren. Ik groei, ik word wijzer, ik maak dingen mee. En veranderen is normaal. Eigenlijk groei jezelf en je artist statement groeit dus met je mee. Rust, vrijheid, gezondheid, de dingen doen die ik leuk vind. Steeds méér ben ik bezig met “Heeft het zin” en “Heb ik er plezier in”. Vind ik het leuk ? Geeft het energie ? Prikkelt het ? Wil ik het graag? Word ik er blij van? En om dat te weten, moet ik het gewoon maar doen….
Vrijheid en wat maken
Iets nieuws creëren, bezig zijn, iets maken. Maken en bedenken van nieuwe dingen. Ik ben een maker. Maar ook het maken van plannetjes, het uitdenken en ook gewoon met mijn handen Iets maken. Als ik het dan gemaakt heb, kan ik daar wellicht wat mee. Iets gemaakt te hebben waar ik trots op ben. Waar ik achter sta. Dat mensen doet verbazen, prikkelt, mooi of lelijk is, maar vooral omdat ik het graag wil maken.
De vonk die overslaat.
Als ik een project doe, een installatie maak, iets verzin, dan ben ik benieuwd hoe het overkomt. Klopt het, met wat ik dacht dat er zou gebeuren ? Of werkt het totaal anders? Wordt het begrepen, stelt het de juiste vragen? Prikkelt het ? Boeit het ? Of lopen mensen gewoon voorbij, zonder dat er iets gebeurt? Is er een vonk die overslaat tussen mij en de kijker? Werkt het? In eerste instantie maak ik iets voor mezelf. Omdat ik vind dat het moet maken, omdat het mij inspireert. Daarna komt de fase of het gelukt is, of het ook interessant genoeg is voor de buiten wereld. Of ik er na een dag of een maand nog steeds blij mee ben met wat ik heb gemaakt. Maar dan heb ik de lol van het maken, in ieder geval gehad.
Gewoon Doen: de weg van het proces.
Hiervoor had ik het statement “Gewoon Doen”. Gewoon doen, anders doet een ander het. Gewoon doen, zolang het nog kan. Gewoon doen, omdat het leuk is om te doen. Gewoon doen, als experiment. Vanuit spontaniteit. Ook al is het niet perfect. Ook al mislukt het of wordt het helemaal niks. Gewoon doen.
Deze manier van werken lijkt op brainstormen, maar het is méér dan brainstormen. Het procesmatig werken heeft een aspect in zich waardoor je meer over jezelf leert. Je weet van te voren niet waar je uitkomt. En dat maakt het spannend. De weg is belangrijker dan het resultaat. Het experiment.
Het waarom..
Sommige dingen trekken me aan, sommige dingen begrijp ik niet. En juist dat maakt het interessant, of maakt mij nieuwsgierig. Ik zie het als een manier van leven. Het is een zoektocht. Steeds weer nieuwe andere dingen tegenkomen en onderzoeken. Maken, bedenken omdat het energie geeft en omdat het leuk is.
In het moment of in de diepte
Brainstormen, psychologie en beeldende kunst. Het zijn drie dingen die met elkaar te maken hebben. Brainstormen is het verzinnen van ideeën. Psychologie gaat over de mens, waarom die de dingen doet zoals die die doet. En beeldende kunst is iets authentieks maken. Het leven omarmen. Het zijn in het moment. Het uitstellen van oordelen, net als met brainstormen.
Daarom ben ik ook meer performance art gaan doen in plaats van schilderen. Zingen of performance art is echt in het moment iets maken. Dan kom je in een flow. Op een podium met publiek wordt het alleen maar meer uitvergroot. Als je een installatie of een schilderij maakt kan je daar heel lang over doen, voordat je het laat zien aan de buitenwereld. Als je het dan laat zien, is eigenlijk het nieuwe voor jezelf eraf. Dan is de uitdaging weg. Iets nieuws bedenken vind ik toch het leukste. Ik zit nu te lezen van Gilles de Leuze over rhizoom en concepten, alles verandert steeds en heeft met alles, tegelijkertijd te maken. Er zijn vele ingangen, vluchtroutes, mogelijkheden…. Dat geeft energie. Daar word ik blij van.
Een venster naar een andere wereld
Ooit, ik denk rond 2000, zei Bert van Riel tegen mij, je schilderijen zijn een venster naar een andere wereld. Dat is inderdaad zo. De onvrede met de nare boze wereld, waarin mensen elkaar naar het leven staan, waar alles draait om macht, geld, seks en aanzien. Een wereld die ik niet veranderen kan. Het veroorzaakt een kracht om zelf iets te scheppen. Een vrijheid, om iets beters, iets mooiers te maken. En dat gebeurt intuïtief, emotioneel, spontaan.
Overal exposities…
Zo heb ik geëxposeerd op allerlei plekken: van het Stedelijk Museum tot aan het café om de hoek, of de vuilniscontainer op straat, van een leegstaand kraakpand tot in een paleis. Dat is “not done” in de beeldende kunst, je hoort op alleen “goede” plekken je kunst te laten zien, zoals in musea en vooraanstaande galerieën.
