Artist Statement
Een Artist Statement is gebruikelijk. Ik heb er mijn vraagtekens bij. Is het nodig ? Ik vind het best moeilijk, Het geeft een richting. Het is alsof je je vastlegt en je niet zou kunnen veranderen. Voor mij is ook een statement aan verandering onderhevig. Afhankelijk van wat je meemaakt. Wat je interesses zijn. En veranderen is normaal. Eigenlijk groei jezelf en je artist statement groeit met je mee. Rust, vrijheid, gezondheid, de dingen doen die je leuk vind. Steeds méér ben ik bezig met “Heeft het zin” en “Heb ik er plezier in”. Vind ik het leuk ? Geeft het energie ? Communiceert het ? Prikkelt het ?
Vrijheid en wat maken
Iets nieuws creëren, bezig zijn. Maken en bedenken van nieuwe dingen. Ik ben een maker. Iets maken waar je trots op bent. Waar ik achter sta. Dat mensen doet verbazen, prikkelt, mooi of lelijk is, wat communiceert.
De Vonk
Als ik een project doe, een installatie maak, iets verzin, dan ben ik benieuwd hoe het overkomt. Klopt het met wat ik dacht dat er zou gebeuren ? Of werkt het totaal anders. Wordt het begrepen, stelt het de juiste vragen. Prikkelt het ? Boeit het ? Of lopen mensen gewoon voorbij, zonder dat er iets gebeurt. In eerste instantie maak ik iets voor mezelf. Omdat ik vind dat het moet gebeuren, omdat het mij inspireert. Daarna geef ik het aan de buitenwereld. Of het aankomt, raakt, treft, mooi gevonden wordt of afschuwelijk…
Gewoon Doen: de weg van het proces.
Hiervoor had ik het statement “Gewoon Doen”. Gewoon doen, anders doet een ander het. Gewoon doen vanuit spontaniteit en experiment. Ook al is het niet helemaal af. Ook al is het niet perfect.
Zo heb ik geëxposeerd op allerlei plekken: van het Stedelijk Museum tot café, van kraakpand tot paleis. Deze manier van werken lijkt op brainstormen, maar het is méér dan brainstormen. Het procesmatig werken heeft een aspect in zich waardoor je meer over jezelf leert. Je weet van te voren niet waar je uitkomt. En dat maakt het spannend. De weg is belangrijker dan het resultaat.
Het waarom..
Sommige dingen trekken me aan, sommige dingen begrijp ik niet. En juist dat maakt het interessant, of maakt mij nieuwsgierig. Ik zie het als een manier van leven. Het is een zoektocht. Steeds weer nieuwe andere dingen tegenkomen en onderzoeken.
In het moment of in de diepte
Brainstormen, psychologie en beeldende kunst. Leven, zijn in het moment, uitstellen van oordeel (net als met brainstormen). Daarom ben ik ook meer performance art gaan doen. Maar ook gaan zingen op een podium. Als je alleen een installatie of een schilderij maakt kan je daar heel lang over doen, voordat je het laat zien aan de buitenwereld. Als je het dan laat zien, is eigenlijk het nieuwe voor jezelf eraf. Dan is de uitdaging weg. Iets nieuws bedenken vind ik toch het leukste. Ik zit nu te lezen van Gilles de Leuze over rhizoom en concepten, alles verandert steeds en heeft met alles, tegelijkertijd te maken. Er zijn vele ingangen, vluchtroutes, mogelijkheden….
Een venster naar een andere wereld
Ooit, ik denk rond 2000, zei Bert van Riel tegen mij, je schilderijen zijn een venster naar een andere wereld. Dat is inderdaad zo. De onvrede met de nare boze wereld, waarin mensen elkaar naar het leven staan, waar alles draait om macht, geld, seks en aanzien. Een wereld die ik niet veranderen kan. Het veroorzaakt een kracht om zelf iets te scheppen. Een vrijheid, iets beters, iets mooiers. En dat gebeurt intuïtief, emotioneel, spontaan.
