Het artist statement van Robert Pennekamp is veranderd. Door persoonlijke ontwikkeling en persoonlijke groei, inzichten is het van “Gewoon Doen” uitgegroeid tot “Alles mag. Jij bent de maker (van je eigen leven)”.
Energie, kracht, daadkracht en liefde
Voor mij is energie belangrijk. Kracht, daadkracht en liefde. Ik maak en ben de creator van mijn leven. En dus ook van mijn kunst.
Verandering
Tot enkele jaren geleden liet ik mij leiden door de vraag vraag “Krijg ik er energie van?” Ook qua inspiratie ben ik er de laatste jaren achter gekomen dat ik zelf niet alleen de creator ben van mijn kunst, maar van mijn hele leven. Ik ben dus eigenlijk verantwoordelijk voor mijn eigen energie en ook voor de ‘zin’ van mijn leven en mijn kunst.
Inspiratie
Als je dit dus doortrekt krijg je “de geïnspireerde wordt de inspirator”.
Ik maak vooral. Ergens begin ik. Het is meestal een proces, waarbij ik van alles tegen kom. Of het nu een schilderij, een beeld, een installatie of performance is. Er is altijd iets van spontaniteit, creatie en iets mogen maken en gewoon doen aanwezig.
Wat zegt het over mij?
Wat zegt het over mij, zo een artist statement? Zegt het alles over Robert Pennekamp? Nou eerlijk gezegd, laten we er wat aan toevoegen, de kunstenaar Robert Pennekamp, daar zegt het wat over. Soms is het juist de verandering en zijn het de ideeën. Niet alles hoeft men te weten, niet alles is interessant of wetenswaardig om mee te delen aan het grote publiek. Maar ik wil wel iets kwijt over de manier van werken. Soms zijn het de associaties, de ideeën, de spontane invallen, het leven zelf met de uitdagingen. Het scherp krijgen wat van belang is, komt ook door het maken van iets. Het hoeft dan nog geen kunst te zijn, maar gewoon als een soort experimentele fase.
Wat is jouw Kunstenaars verhaal?
Vrijheid, creatie en doen. En soms wordt het kunst. Maar ja wat is kunst. Als ik het aan het Mondriaan Fonds of de bobo’s en kunstverzamelaars moet overlaten… Maar daar komen we al op een hellend vlak. Want er zijn al meer 300 schilderijen in handen van kunstverzamelaars. En maken de kunstverzamelaars uit wat kunst is? Daar kunnen we nog wel eeen heel epistel over schrijven. Wat wel en geen kunst is. En of het kunst met de grote K of de kleine k is…Daarom maak ik maar liever zelf uit wat ik doe, of ik het doe, hoe ik het doe. En of het wel of niet zo is, zal mij eigenlijk bij nader in zien wel kunnen schelen. Want het is er. Ondanks beter weten in en alle instanties, scholen, scholingen, opvattingen, discussies, kunstopleidingen, kunstfondsen. En ga zo maar door. Ik maak het zelf wel uit (of niet). Ik maak het ook immers zelf (of niet). De dualiteit is echt iets van deze wereld. Maar het heeft allemaal te maken met geld, macht, controle (of niet?).
Wat is de bedoeling van een kunst verhaal?
Een verhaal is maar een verhaal. Een kunstverhaal is ook maar een kunstverhaal. Het is iets wat men graag wil lezen. En meestal wordt dat ook als eerste gelezen. Zodat het meteen duidelijk is waar het over gaat.
Handtekening?
Maar is dat mijn bedoeling? Hoe zit het nu met die handtekening? Is het echt? Hoort het niet anders? Waarom zit dat zo? Het is zoals iemand anders er tegen aan kijkt. Ik zet het liefst mijn handtekening rechts onder, onderste boven. Vreemd, want meestal zit het toch rechtonder, leesbaar en duidelijk. Of waarom op de voorkant en niet op de achterkant? Zo denk je nu, als je het ziet, dat je het schilderij zou moeten draaien. Mooi niet dus. Of kan dat ook? Is dat misschien niet zo bedoeld, maar ook wel bijzonder? Misschien toch tzt maar een aan chatGPT vragen. Heb ik nog niet gedaan, maar deze tekst zit er nu ik het schrijf, nog niet in de intelligentie van het ChatGPT bewustzijn, dus dat wordt zoeken…
Nog meer verwarring?
Kunst en en zeker een schilderij hoort en moet af zijn. Als je er naar kijkt moet het klaar zijn en kloppen. Dan moet je er niets meer aan toe willen voegen. Als kunstenaar dan. Want de kijker heeft het proces niet door gemaakt,. Die kan er weer heel anders over denken. Of ik stop met schilderen, vòòr dat het het af is. En dan maak ik en wil ik juist dat het werk niet af is. Dat er voor de kijker nog wat te raden is en af te maken is. De verschillende sporen en mogelijkheden zichtbaar maken. Voor sommigen is dit al te conceptueel. Maar ja, dan begrijp je nu, dat het ook niet allemaal er als kunst uit zou moeten zien. Ik bedoel netjes in een lijstje, en duidelijk dat het een schilderij is. Als er wat te raden en te vragen blijft, is het ook …. Kunstenaars verhaal? Nee. Ja. Nou doe maar 3 dan. Ik hou het liever bij mijn waarheid, of waarheden of experimenten.
Wat voor vragen krijg je over het werk?
De meeste vragen die me bij gebleven zijn, zijn van kunstenaars, kunstdocenten, kopers en geinteresseerden. Zo kreeg ik vaker te horen “Ik begrijp het niet” of “Ik snap het niet”, juist ook van kunstdocenten. Of van mensen die iets raars of geks zeiden. Is het kunst? Sommige dingen kan je niet uitleggen. En als je het wel gaat doen, is het net als een mop uitleggen of erger… kan je het “dood” redeneren.
Moet je er wat mee?
Heb je er niks mee, laat het dan links liggen. Of ga zelf wat maken. Zie het als inspiratie. Doe er wat mee, of doe er niks mee. Doe ermee wat je wil.
Wat voor vragen krijg je nog meer?
Wat voor vragen krijg ik nog meer? Wat betreft schilderijen… Kan ik het in het echt zien? Is het te koop? Kan ik het huren? Kan ik het eventueel nadat ik het gehuurd heb kopen? En met beelden of installaties: Waarom van hout? Waarom niet van plastic? Waarom niet als levensgroot kunstwerk, monumentaal? Waarom staan de beelden niet op Art Zuid? Waarom niet in de kunstboeken?
Ben jij een bekende kunstenaar?
Ben jij een bekende kunstenaar? Ben jij een echte kunstenaar? Waarom maak je nog steeds kunst, je hebt toch alles al gedaan? Wat zijn Kadodo‘s? Wat moet ik ermee doen? Maak je altijd of gebruik je altijd gevonden voorwerpen en spullen van de vuilnis of uit de feestwinkel? Waarom doe je dat? Waar ben jij mee bezig? Het is nog al heftig en confronterend die performance. Waarom maak je het voor het publiek zo onaangenaam? Waarom mogen we niet meedoen? Waarom zachte ronde vormen? Waarom wit? Moeten we meedoen? Hoor jij er wel bij? Wil je een duurzaam project met ons doen? Kan ik ook een harde uitspraak voor op een ingelijst koelkastdeur in leveren? Ik ben ook bekende nederlander mag ik mee doen? Organiseer je nog een expositie of een kunstprojekt waar ik aan mee mag doen? Waarom maak je geen prints, bedrukte kopjes, stripverhalen, logo’s, bedrukte t-shirts, zeefdrukken , kunstwerken en dingen in oplage? Waarom is het schilderijn origineel en uniek en is er maar één? Kan je er nog precies zo een schilderij maken? Heb je hem ook in een andere kleur? Of waarom doe je een performance maar één keer?
Wat vindt men er van over het algemeen?
Abstract expressionisme, brainstormen, conceptueel, confronterend, uitdagend, humoristich, strip achtig. Ik heb van alles gehoord door de jaren heen. Maar als je zegt het is dat en dat, of het lijkt op, dan kan ik je net zo goed iets anders laten zien, dat het helemaal niet is wat jij denkt en wat ik toch heb gemaakt en waar ik achter sta. En wat maakt het mij uit wat een ander er van vindt? Helemaal niks, ik doe mijn eigen ding, daar was het misschien niet mee begonnen ooit, maar dat is het wel.
Wat krijg ik nog meer voor vragen?
Wat krijg ik nog meer voor vragen en reacties? Kan je er van leven? Hoor jij wel bij de echte kunstenaars? Heb je een galerie? Heb je werk in een museum? Waarom is het zo duur? warm is het zo goedkoop? Waarom staat het niet op marktplaats en waarom kan ik het niet vinden bij de kunstveiling? Oh waarom interactief? Mag ik er aan zitten? Moet ik er wat mee?
Wat voor soort publiek?
Eigenlijk wel de moeilijkste vraag. Want veel van de schilderijen zijn via kunstbemiddelaars bij bedrijven, particulieren en verzamelaars terecht gekomen. Dat geldt dan voor de schilderijen. En voor installaties en performances zijn het meer kunstenaars en geinteresseerden die iets met kunst hebben. Maar voor festivals en projecten zijn het buurtinitiatieven, kunstenaars, bewoners, festivalgangers, cafebezoekers van kids, 18+ tot volwassen. En dan nationaal en internationaal. Maar vooral, steeds meer lokaal in Amsterdam.
Er is méér, Niets is wat het lijkt.
Er is méér. Niets is wat het lijkt. Er is méér dan we met onze 5 zintuigen kunnen waarnemen. We leven in een illusie. Er zijn meerdere werkelijkheden, waarheden, lagen, dimensies en werelden. Misschien leven we wel in een fake wereld en is alles een illusie. Alles draait om iets te zijn en voor te stellen in de buitenwereld.
Macht, geld, controle en AI?
Een wereld van geld, macht en controle. AI en… binnenkort allemaal een chip in ons hoofd, compleet afgesneden van wie wij werkelijk zijn als mens. Er is echter ook een binnen wereld. Met liefde, rust, vertrouwen, respect voor het leven en de natuur. Dat alles er al is. Liefde, compassie, overvloed enis iedereen verbonden met elkaar. Of dat we een goddelijke vonk in ons hebben. Alles is Energie en Bewustzijn. Je bent iets, dat er altijd is, altijd was en er altijd zal zijn. Noem het hoe je wil, de ziel, de spirit, het goddelijke, het universum, god. Leven vanuit mijn hart, hoort daarbij, in plaats van alleen uit het hoofd en de ratio. Leven met intuïtie en gevoel en zelf de maker zijn van je eigen leven. Ruimte voor het onzichtbare, onvoorspelbare, synchroniciteit, onverklaarbare, magische, mysterieuze, creativiteit, inspiratie. Maar ook zelf beslissen en iets maken, bedenken, doen. Daadkracht, kracht, passie en liefde.
De Kadodo
Vaak weet ik het antwoord op een vraag niet. Ik ben toen Kadodo’s gaan maken. Beeldjes van gevonden hout die mij in contact brengen met heet hoogst haalbare en het beste van mijzelf. Het hogere bewustzijn. Ik vraag het, als ik het niet weet, aan de Kadodo. Je kan het je hogere zelf, de bron, je ziel, het goddeloijke in jezelf noemen. En er komt altijd een antwoord.
Krijg ik er energie van
Tot enkele jaren geleden liet ik mij leiden door de vraag vraag “Krijg ik er energie van?” Impulsief, intuïtief, vanuit in het moment, handelen en doen. Als experiment of als improvisatie, onvoorwaardelijk. Vol op, met de volle 100 procent, er helemaal voor gaan. Als ik iets ga maken of bedenken, alleen, of samen met anderen, dan doe ik het helemaal, of helemaal niet. Want de meeste dingen doe ik half.
Gewoon doen. (anders doet een ander het)
Met de opvatting “Als ik ga zitten wachten, op een ander, gaat het nooit gebeuren” begon ik als kunstenaar in een mij totaal onbekende kunst wereld. Ik deed wat ik wilde doen. En daar was ik trots op. En dat is nog steeds zo. Het werd mijn statement, geschreven op een ingelijste koelkastdeur.
Energie en weten wat je doet
Vanuit het enthousiasme krijg je de goede energie en verzamel je de goede mensen om je heen. Maar ook dacht ik achteraf wel eens “Waarom?”. Wat haal ik me allemaal extra op mijn schouders, als ik het doe. En dan heb ik het over grote projecten organiseren vóór en met anderen. Zie bijvoorbeeld onder de community art projecten. Want als ik het niet doe, gebeurt het niet. Wat heb ik er aan? Er is een grens?
Vragen en antwoorden via de Mac-O-Bert
Als ik er op terug ga kijken is de Mac-O-Bert installatie ook een onderdeel van het artist statement. De installatie had als thema “vragen en antwoorden”. Vragen en antwoorden die iedereen zich kan stellen. Aan de vragen en antwoorden kan je acties, doelen en inzichten verbinden. Ergens vandaan, komt er dan langzamerhand een besef. Reflectie. Bewustwording en zelfontplooïng. Het is meer dan dat. En je leest er hier meer over wat er uit voort is gekomen. Steeds komt er weer een nieuwe update van de Mac-O-Bert.
Inspiratiebronnen
Ook qua inspiratie ben ik er de laatste jaren achter gekomen dat ik zelf niet alleen de creator ben van mijn eigen kunst, maar juist van mijn hele leven. Ik ben dus eigenlijk verantwoordelijk voor mijn eigen energie en ook voor de ‘zin’ van mijn leven en indirect, mijn kunst. Wat is “De zin van het leven“? Dat ben je zelf. Jij bent degene die zelf zin geeft aan jouw leven. Dat was het thema rond 1996. De tijd van 9/11, met de “Bush” performances.
